Baranie Rogi

Po powrocie z ostatniej wycieczki mieliśmy niedosyt. Aż tu nagle wszystkie portale meteorologiczne oszalały- jak jeden mąż zapowiadali lampę w caluśkich Tatrach. Był to praktycznie ostatni tydzień wakacji więc trzeba było to koniecznie wykorzystać! Szybko zorganizowaliśmy się, żeby w środę po południu wyruszyć. :) Pierwszy nocleg zaplanowaliśmy sobie w okolicach Starego Smokovca, na parkingu przy głównej trasie wzdłuż Tatr. Po złożeniu tylnych siedzeń w naszym samochodzie, okazało się że mamy luksusową miejscówę do spania, z której nie wiadomo czemu do tej pory nie korzystaliśmy. Na parkingu nie było nikogo więcej, a drogą przejeżdżały tylko nieliczne auta. Rano, szczerze nie chciało mi się wychodzić ze śpiwora.

25.08.2016

Po ogarnięciu się przejechaliśmy na parking w Starym Smokovcu i zapłaciliśmy od razu za 2 dni. Przeszliśmy się na Hrebieniok, dalej skrótami do Zamkowskiego i znaną już prawie na pamięć trasą do Terinki. Mam nadzieję, że w najbliższym czasie trochę odpoczniemy sobie od tej drogi. ;)

Sławkowski w dobrym humorze

Łomnica

Pośrednia Grań

Pogoda dopisywała od rana, a my z wypchanymi plecakami ruszyliśmy dalej. Przeszliśmy pomiędzy jeziorami i skierowaliśmy się w stronę ścieżki prowadzącej na Baranią Przełęcz. Niestety jakiś diabeł nas podkusił i zamiast na ludzką perć, to trafiliśmy na jakąś kozią perć. Jednak szybko się z nią uporaliśmy i w końcu weszliśmy na prawidłową drogę. Po osiągnięciu wysokości większych kamieni skitraliśmy część rzeczy pomiędzy skałami. Oh, jak przyjemnie wędrować na lekko! Dalej kruchymi zygzakami doszliśmy do bardziej litego żlebu. Schodzący z góry turysta uprzejmie nas poinformował, że lepiej trzymać się lewej strony, ewentualnie prawej, ale środka to on nie poleca. Dziękujemy za wskazówki i dosyć wygodnymi stopniami wbijamy się na Baranią Przełęcz.

Dokładnie obserwuję teren w kierunku Durnego i nie mogę się nadziwić jak inni mogą tam iść. Grań w stronę Baranich Rogów zdecydowanie bardziej zachęca. Po krótkiej przerwie ruszamy w stronę szczytu podążając za licznymi kopczykami. Ścieżka jest dosyć wyraźna i nie sprawia nam problemów. Po przyjemnej wspinaczce czeka nas jeszcze krótkie podejście i już jesteśmy na szczycie. Odnotowujemy w okolicach szczytu conajmniej dwie koliby. Wokół kłębią się malownicze chmury, jest bardzo przyjemnie. W jednej chwili chmury podchodzą dosyć wysoko, a słońce znajdujące się z drugiej strony, funduje nam widok na efekt Glorii (prawie widmo Brockenu).

Gloria

Smuteczek :(

Odnajduję puszkę szczytową, jednak zeszyt jest cały zamoknięty... :( Pozostaje nam zrobić zdjęcia i wracać. Wracamy tak samo jak weszliśmy- poniżej grani, żlebem i kruchymi zygzakami. W połowie drogi wypatrujemy naszych rzeczy, a że są zawinięte w szarą płachtę to świetnie się maskują! Dalej idziemy już standardowo objuczeni. Nad stawem spotykamy kozice i przeszkadzamy im w kolacji, a sami na takową zachodzimy do Terinki.

Po uzupełnieniu kalorii ruszamy w stronę wielkich głazów prowadzących pod Lodowy w poszukiwaniu noclegu. Znalazłszy piękny płaski głaz, budujemy kawałek murka i wskakujemy w śpiwory. Widoki przy zachodzie słońca są nieziemskie, a noc bardzo gwieździsta. W nocy nachodzi chmura i trochę mokną nam śpiwory, na szczęście do pobudki wszystko zdążyło wyschnąć, a nas powitał piękny rześki poranek.

Dobranoc ;)

PS. Na szczycie Baranich Rogów Marcin zgubił 2 euro, tak gdyby ktoś coś.... ;)